- Έκθεση: Το σπίτι του Ζαν Μονέ
- Διαφύλαξη του Ουζαρέ για τις μελλοντικές γενιές
Μετά τον θάνατο του Ζαν Μονέ, ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου Εμίλιο Κολόμπο ξεκίνησε τις διαδικασίες για την αγορά της αγροικίας στο Ουζαρέ, η οποία θεωρούνταν πλέον κομμάτι της κοινής ιστορικής και πολιτιστικής κληρονομιάς των Ευρωπαίων. Σύμφωνα με στενούς του συνεργάτες, ο Μονέ είχε πει λίγο πριν πεθάνει ότι το σπίτι θα έπρεπε μια μέρα να χρησιμοποιηθεί για τη φιλοξενία νέων. Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο εργάστηκε για να εκπληρώσει αυτή την επιθυμία, δημιουργώντας έναν χώρο εκπαίδευσης, ανταλλαγών και συζητήσεων για ολόκληρη την Ευρώπη. Η πράξη πώλησης μεταξύ των κληρονόμων του Μονέ και του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου υπογράφηκε στις 7 Δεκεμβρίου 1982.
Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο γνωρίζει πόσο σημαντικό είναι να διαφυλάξει την ιστορική κληρονομιά της Ευρώπης και να τιμήσει τη μνήμη ενός από τους ιδρυτές πατέρες της. Στόχος του είναι να μετατρέψει αυτό το σπίτι σε ένα εμβληματικό σημείο αναφοράς, σε μια πραγματική εστία του ευρωπαϊκού πνεύματος ολοκλήρωσης. Μετά την ανακαίνιση της αγροικίας, αποφασίστηκε ότι θα γίνει κέντρο συναντήσεων, συζητήσεων και ενημέρωσης για την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση. Εκτός από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, ο Ζαν Μονέ ενέπνευσε και άλλους να συνεχίσουν το έργο του. Οι παλιοί του φίλοι αποφάσισαν να συστήσουν την Ένωση Φίλων Ζαν Μονέ στο Παρίσι, με στόχο τη διατήρηση της μνήμης, του έργου και των διδαγμάτων του.
Το Σπίτι Ζαν Μονέ μετατράπηκε σύντομα σε μουσείο αφιερωμένο στη ζωή του πρώην ιδιοκτήτη του και στη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Κοινότητας. Άνοιξε στο κοινό το 1987, ενώ παρόντες στα εγκαίνια ήταν δύο πρώην πρόεδροι του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, ο Πιερ Φλεμλέν και η Σιμόν Βέιγ. Στην εκατοστή επέτειο της γέννησής του, τα θεσμικά όργανα της Ευρωπαϊκής Κοινότητας ανακήρυξαν το 1988 «Ευρωπαϊκό Έτος Ζαν Μονέ». Την ίδια χρονιά τα λείψανά του μεταφέρθηκαν στο Πάνθεον, στο Παρίσι, μετά από πρόταση του Γάλλου προέδρου Φρανσουά Μιτεράν. Το 1990 το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο υπέγραψε συμφωνία με την Ένωση Φίλων Ζαν Μονέ, αναθέτοντάς της τη λειτουργία και τη διαχείριση του χώρου, υπό την ευθύνη πάντα του Γραφείου του Κοινοβουλίου στο Παρίσι.