Od czasu pierwszych europejskich wyborów powszechnych w 1979 roku przewodniczącego Parlamentu wybierają posłowie w tajnym głosowaniu na odnawialny okres dwóch i pół roku. Podczas każdej kadencji pierwsze wybory odbywają się w lipcu, po wyłonieniu nowego składu Parlamentu, a drugie (śródokresowe) – dwa i pół roku później, w styczniu.
17 lipca 1979 roku Simone Veil (po lewej), była francuska minister zdrowia i ocalała z obozu koncentracyjnego Auschwitz, została pierwszą przewodniczącą Parlamentu Europejskiego wybranego w wyborach bezpośrednich. Jednocześnie była pierwszą kobietą sprawującą ten urząd. Louise Weiss (po prawej) przewodniczyła posiedzeniu inauguracyjnemu jako najstarsza posłanka.
Podstawową ideą, która nas jednoczy, jest to, że bez coraz większej solidarności żaden z naszych krajów nie będzie w stanie utrzymać swojej władzy i niezależności, a może nawet nie będzie mógł dalej istnieć. Idea ta jest mocno zakorzeniona w demokratycznej interakcji między wyborcami a tymi, których wybierają.
Simone Veil, przewodnicząca Parlamentu Europejskiego w latach 1979–1982